We brengen een bezoekje aan de vulkaan Arenal. We wandelen over het lavaveld van de uitbarsting van 1992.
Best goed geslapen vannacht; de airco kon de kamer goed op temperatuur houden. Iets voor zevenen kijk ik door het raam naar buiten en zie ik de vulkaan bijna geheel wolkenloos. In al m'n enthousiasme ben ik gelijk wakker. Maar als ik tien minuten later aangekleed en wel met m'n fototoestel buiten sta, is de gehele top verstopt in de wolken. Het is trouwens al flink warm buiten, volgens mij halen we de 30 graden wel.
Gewapend met fototoestel en videocamera gaan we richting het restaurant voor het ontbijt. Daar staat een groot buffet klaar. We leveren onze bonnetjes voor het ontbijt in en bestellen bij de juffrouw aan het buffet een omelet; je kan kiezen wat je er allemaal in wilt hebben. En natuurlijk is er weer fruit in overvloed. Tijdens het ontbijt kunnen we mooie plaatjes schieten van de vulkaan; de dag kan eigenlijk niet meer stuk.
Om half negen rijden we naar het Nationaal Park Arenal. Bij de ingang kopen we kaartjes, krijgen we uitleg waar we mogen parkeren en hoe we kunnen wandelen. We rijden een stukje door en parkeren de auto aan de rechterkant. We volgen het pad tussen de hoge bamboestruiken. Af en toe staan er borden met de waarschuwing om vooral op het pad te blijven. Na twee kilometer lopen, komen we bij het lavaveld van de uitbarsting van 1992. We klauteren over het veld en schieten mooie plaatjes. Aan de andere kant lopen we het bos weer in. We lopen nog ruim een half uur, maar zijn dan nog niet bij het water aangekomen. Michiel wil terug, want we kunnen de vulkaan goed horen, maar niet zien. Als we terug op het lavaveld zijn, zoeken we een goed plekje om te zitten en te kijken, hoe de brokstukken van de vulkaan naar beneden stuiteren en het nodige stof doen opwaaien. De wolken blijven rondom de top hangen, maar we hebben wel mooi uitzicht.
Na een half uurtje lopen we het laatste stuk terug naar de auto. Het is benauwd warm, we zweten ons te pletter en zijn blij als het zonnetje af en toe achter een wolk verdwijnt. Met de auto rijden we naar het uitzichtpunt 800 meter verderop. In de schaduw kijken we vanaf een bankje naar de vulkaan, maar er is weinig activiteit te bekennen. We rijden terug naar de uitgang van het park en volgen de onverharde weg naar El Castillo. We hebben onderweg een paar keer leuk uitzicht op de vulkaan. We schieten leuke foto's bij de brug en rijden dezelfde weg terug naar ons hotel.
We rusten op ons terras lekker uit, voordat we een frisse duik gaan nemen in het zwembad. We proberen ook de jacuzzi uit, maar dat is wel erg warm. We sluiten af met een baantje in het zwembad en laten ons opdrogen aan de rand van het zwembad. De rest van de middag brengen we door op ons eigen terras. Er zijn ondertussen flink wat nieuwe mensen aangekomen.
Aan het eind van de middag trekt de lucht weer dicht. De vulkaan is niet meer te zien en het begint flink te regenen. Ook dondert het regelmatig. Het lijkt iets af te koelen, maar het blijft warm, klam weer. Nadat het bijna een uur flink geregend heeft, wagen we de tocht naar het restaurant. Het spettert nog een beetje en we bereiken redelijk droog het restaurant. Het is erg rustig vanavond; er zitten niet meer dan tien mensen. We eten weer heerlijk. Michiel heeft Tilapia met een sausje, waarin werkelijk alle schaaldieren, die er zijn, doorheen zitten. Op een gegeven moment komt er een golfkarretje, dat aan alle kanten dicht is met plastic flappen, en worden er twee mensen opgehaald en naar hun kamer gebracht. Het blijft verder droog. We kijken nog even televisie en Michiel zit nog buiten voor we het licht uit doen.