Vanochtend gaan we op verkenning in Tuléar. 's Middags hebben we een binnenlandse vlucht naar Tolanaro.
We slapen lekker uit vandaag, omdat er vanochtend toch niets op het programma staat. Het is al bijna negen uur als we bij het terras aankomen voor het ontbijt. De rest zit al volop te eten. We bestellen een ontbijtje en moeten daar wel even op wachten. De rest gaat fietsen huren om een bezoekje te brengen aan de haven. Wij besluiten niet mee te gaan en gaan na het ontbijt eerst al onze spullen inpakken.
Bij de ingang van het hotel worden we al aangesproken door een man of we met zijn pouch-pouche willen. Michiel spreekt een prijs af en we laten ons in het centrum afzetten. Het voelt even onwennig aan, omdat je naar achteren helt. We lopen een stukje richting de kust en op de boulevard pakken we een terrasje. Ik kan helaas geen thee krijgen, dus dan maar frisdrank. We lopen naar het parkje, kijken op zee uit en gaan weer terug richting het hotel. Na een stukje lopen, spreekt Michiel weer een prijs af met een man en laten we ons met de pouche-pouche bij het hotel afzetten.
Op het terras bestellen we een heerlijke kop soep. Michiel betaalt de rekening en we zijn klaar voor vertrek. De rest van de groep is ook gearriveerd, die hebben een behoorlijk avontuur beleefd met het fietsen door het zand aan de kust. Ze kregen te maken met een lekke band en een kapotte ketting. Precies op tijd wordt de bagage op het dak van het busje geladen en stappen we allemaal in.
Het wordt een snelle rit naar de luchthaven en om één uur worden we voor de ingang afgezet. We sluiten achteraan in de rij aan. Het vliegtuig is er nog niet, dat moet nog uit Tana komen; langzaam wordt de rij korter en kunnen we onze bagage afgeven. Nu is het wachten op het vliegtuig. Iets na half drie gaat er eerst een alarm af en vlak daarna horen we het vliegtuig landen. Een tien minuten later mogen we het toestel in en kunnen ween plekje uitzoeken. Er zitten nog veel mensen in het toestel en als we vertrekken is elke stoel bezet. Precies om drie uur gaan we de lucht in. Doordat we niet zo hoog vliegen, hebben we leuk uitzicht over het eiland. Al erg snel wordt de daling ingezet. We krijgen aan boord alleen een snoepje en staan na 33 minuten vliegen weer aan de grond.
We lopen de vliegtuigtrap af en aan de overkant een gebouw binnen. Daar moeten we wachten op onze bagage, die al buiten op een kar geladen is, maar nog overgeladen moet worden op een kar, die wel naar binnen gereden kan worden. Onze reisleidster staat vooraan de balie met alle bagagelabels. Van elk stuk bagage wordt het nummer afgeroepen en daarna met de sticker gecontroleerd. Als iedereen z'n bagage heeft, lopen we met de lokale gids naar buiten. Hij heeft drie taxi's geregeld, waarmee we naar het hotel gebracht worden. De auto kan niet meer dicht met onze bagage erin, maar het is zo. De motorkap van onze auto moet open, voordat de auto met een schroevendraaier gestart wordt.
Er volgt een rit van ongeveer een kwartier over stoffige straten. Midden in het dorp is het een grote bouwplaats, omdat de weg vernieuwd gaat worden. Aan de rand van Fort Dauphin is ons hotel Tournesol. Als we stoppen lijkt het of we bij een bouwplaats staan. Het restaurant wordt verbouwd en er wordt druk gewerkt. Er worden mooie stenen muren neergezet rondom de bestaande houten muren, die afgebroken worden als de rest klaar is.
Wij krijgen een kamer met uitzicht op deze bouwplaats. Als we de kamer binnenstappen, denken we beiden hetzelfde; dit is wel de minste locatie van de gehele reis! Het is tegen half vijf. We zetten onze spullen neer en gaan gelijk terug naar het terras, nadat we alle ramen en luiken goed afgesloten hebben. De reisleidster vraagt iedereen of men dat gedaan heeft, omdat deze stad bekend staat om z'n criminaliteit. Op het terras waaien we bijna weg en we vragen of we vanavond wel binnen kunnen eten.
De locale gids gaat nu vertellen wat de mogelijkheden van morgen zijn. Hij is hyperactief en benadrukt allerlei details. We kiezen uiteindelijk voor een dagprogramma en onze reisleidster gaat onderhandelen over de prijs. Uiteindelijk moeten we 25 euro per persoon betalen, maar dan moeten we wel zelf ons water regelen. Wat ons geen probleem lijkt. We moeten ons avondeten alvast bestellen en vertellen wat voor sandwich we morgen tijdens de dagtocht mee willen nemen.
Het is ondertussen half zes en het duurt niet lang meer, voordat het donker wordt. We kijken bij twee winkeltjes aan de rand van de weg, terwijl de rest van de groep naar het dorp wandelt. Klokslag zeven uur zijn we weer present bij het avondeten. Ook vandaag is het weer prima eten, ondanks dat er op een paar pitjes buiten op straat voor ons gekookt wordt. Een lekkere salade vooraf en daarna een heerlijk gegrild visje. Tegen half tien zoek ik m'n kamer op en schrijf de laatste dingen in m'n verslag bij het spaarzame licht van een blauwe gloeilamp.