Een lastige dag vanwege darmproblemen. Het is droog vandaag en we hebben schitterend uitzicht op de Gauridshankar.
Ik word om half zes wakker met behoorlijke buikpijn. Ik kleed me snel aan en ga naar de wc-tent. Na enige slokken warme thee kan ik weer die kant op. Dit is niet leuk en ik besluit maar een imodium te nemen om te voorkomen, dat ik vandaag meer in de bosjes zit, dan aan het wandelen ben. Michiel ruimte alle rotzooi en de tent op. Ik kan me er niet toe zetten. Met veel moeite eet ik twee boterhammen met pasta. Als we gaan blijkt m'n heupband van mijn rugzak niet prettig te zitten en te drukken op m'n buik. Dus die doe ik maar los. Dat betekent dat ik vandaag al die kilo's alleen op mijn schouders draag en dat is niet echt prettig. Elke verkeerde stap doet zeer, maar ik kan blijven lopen.
Gelukkig is het bewolkt, maar door de fikse stijging van ± 800 meter loopt het zweet aan alle kanten omlaag. We stoppen al om half elf voor de lunch. Ik rust lekker en 's middags gaat het beter. We lopen vandaag weer door fantastische natuur, wel heel anders dan we de afgelopen dagen gezien hebben. Sommigen zeggen dat het wel wat van Nederland weg heeft, maar dan moet je de bergen wel wegdenken. Een aantal mensen heeft last van de darmen en zijn blij dat het 's middags over licht glooiend terrein gaat. We pauzeren nog even bij een grote schommel, waar verschillende mensen even gebruik van maken. Om half drie komen we aan bij het schooltje, waar we de tenten opslaan. Ik vlieg naar het toilet en ben net op tijd.
In beeld komt een hele mooie besneeuwde berg (Gauridshankar). Lekker nog even lezen, voordat we aan tafel gaan. Sandra vermaakt iedereen eerst met yogaoefeningen en daarna met allerlei uitdagende kunstjes. Wel lekker trouwens dat het nu eens niet regent. Voordat we gaan eten, vertelt Han dat er vanmiddag maoïsten op het terrein waren en dat er vanavond eentje terug komt om wat over de maoïsten te vertellen. Afgesproken is dat dit na het eten gaat gebeuren. Ze willen ook geld hebben, voordat we verder kunnen; zo'n 15000 roepies. Michiel vertelt dat hij vanmiddag uit de keuken gestuurd is, toen hij daar wilde filmen. De maoïsten stelden dat niet zo op prijs. Vooraf hebben we vandaag frites en appelbeignets. Daarna groentepizza en vanillesaroma na. Als de thee wordt ingeschonken, verschijnt de maoïst. Hij houdt een betoog van een uur. Hij spreekt Engels, maar zoekt de moeilijkste woorden uit. Na een uur geeft onze gids aan, dat wij op tijd naar bed moeten, omdat we nog een lange dag te gaan hebben morgen. De maoïst vertrekt en we praten nog even na. Om negen uur ga ik lekker naar bed.