Vandaag vliegen we vanaf Schiphol naar Cancún, waar we om middernacht aankomen. We hebben een overstap in Philadelphia.

Om tien over acht rijden we deze ochtend weg; onze vakantie is begonnen. Om precies half tien zet onze taxi ons netjes op Schiphol af. Het lijkt in eerste instantie erg druk, maar al snel blijkt dat wij niet in de rij hoeven staan. Wij vliegen met een andere maatschappij als al die mensen voor ons. Met het gevolg dat we om vijf voor tien ingecheckt zijn en alleen onze handbagage nog over hebben. Om tien voor twaalf gaan we door de security check en wachten we aan de gate. Tien minuten later komt het vliegtuig aan en drie kwartier later mogen we aan boord. Om kwart over een taxiet het vliegtuig weg, volgens mij naar de verst weg liggende startbaan. Tegen half twee gaan we uiteindelijk de lucht in. Een paar minuten later vliegen we hoog boven de wolken en volop in de zon. Om half drie krijgen we een lunch: kip met worteltjes en spinazie. Om half zes krijgen we nog een sandwich, Cheesedippers en een kitkat. Vanaf zes uur beginnen we met dalen en hebben we last van turbulentie. Het is erg bewolkt in Philadelphia, maar we kunnen toch een glimp van de stad opvangen. We gaan nu snel naar beneden en het lijkt er op dat we in het water gaan landen. Maar dan opeens staan we op de landingsbaan. Het is half vier (half tien NL); ruim 8 uur nadat we zijn opgestegen.

Als we het vliegtuig uit zijn, komen we eerst bij de immigratiedienst. En zoals altijd, staan we weer eens in de verkeerde rij. Als we bij de bagageband aankomen, zie ik al één van onze rode tassen langskomen. Vlak daarna volgt de tweede. Een stukje verder kunnen we de bagage weer op een lopende band zetten. Met de lift naar een andere etage en vervolgens weer door de douane. Schoenen uit, videocamera uit de rugzak. En gelukkig gaat het alarm niet af. Nu op zoek naar de gate. Op onze instapkaart staat B06, maar de borden geven A21 aan en dat is nog een heel eind lopen. Om half vijf zitten we aan de gate klaar. Het vliegtuig moet dan nog aankomen. Maar dat duurt nog enige tijd.

Op een gegeven moment wordt de vertrektijd 18.40 uur op de monitor aangegeven. Iets na zes uur komt het vliegtuig aan. Pas om kwart voor zeven mogen we er in. En dan begint het wachten. Na een minuut of twintig wordt omgeroepen dat we nog op een paar passagiers wachten. Als deze aan boord zijn, duurt het weer een half uur voordat er omgeroepen wordt, dat we nog niet van plaats veranderd zijn, omdat er vanwege het slechte weer minder vliegtuigen mogen opstijgen. De piloot vermeldt nog dat de afstand tussen twee vliegtuigen 20 in plaats van 10 mijl moet zijn. Het is kwart voor tien als we eindelijk naar de startbaan taxiën. Daar sluiten we aan in de file met en om tien uur gaan we de lucht in.
Onderweg hebben we veel last van het slechte weer. Het lijkt wel of we over een hobbelig zandpad rijden. Iets na twaalf uur middernacht staan we in Cancún aan de grond. Omdat we bijna vooraan in het vliegtuig zaten, staan we als eerste buiten. In de aankomsthal moeten we eerst al slingerend tussen de uitgezette paaltjes door. De medewerker van de immigratiedienst zet snel de benodigde stempels, zodat we verder kunnen. We moeten even wachten op onze bagage, maar we kunnen al vrij snel door naar de douane. Daar moeten we op een knop drukken, het stoplicht wordt groen en we mogen doorlopen.

We komen bij de uitgang en daar staan wel zo'n 30 taxichauffeurs, maar die van ons is er niet. We vragen het aan meerdere mensen en krijgen te horen dat hij er eerder op de avond wel was, maar nu niet meer. We nemen een taxi en staan iets na half één in ons hotel. Als we ingecheckt hebben, zoeken we snel onze kamer op. Vlak daarna komt er nog een man een map met informatie brengen. En dan is het tijd om lekker te gaan slapen. Michiel is gelijk vertrokken. Ik lig nog lang wakker, mijn lichaam is nog een beetje van slag door het tijdsverschil. Ik heb al vijf keer gegeten vandaag en nog heb ik honger en nu heb ik geen slaap, maar ja in Nederland is het nu ook al weer acht uur in de ochtend.