We maken 's ochtends eerst een gamedrive door het Marakele NP. 's Middags steken we bij Platjan via een smalle betonnen weg de rivier Limpopo over naar Botswana.
Vandaag staat er een lange autorit op het programma, maar voor die tijd willen we nog een korte gamedrive door het park maken. Om acht uur rijden we weg en niet veel later zien we een struisvogelfamilie met drie jongen. Gnoes, impala's, mongoose, een grijze reebok, blauwe en zwarte wildebeesten, velvet monkeys en ergens in de verte ook nog een olifant. We rijden om kwart over negen het park uit en hebben dan toch al wel weer het nodige wild gespot.
We rijden in de richting van Lephalale en rijden zo helemaal om het Marakele NP heen. We rijden door heuvelachtig gebied en alles ziet mooi groen. Deze weg is goed geasfalteerd en het rijdt lekker door. Bij Monte Christo slaan we rechtsaf en krijgen we een weg met potholes; grote en minder grote gaten in het asfalt. Het landschap is hier een stuk vlakker. Het is soms slalommen tussen de gaten door en dat wel 100 kilometer lang. Daarna slaan we linksaf een gravelweg in. Het is nu nog twintig kilometer rijden naar de grensovergang Platjan. We komen niemand tegen. Iets na half twee staan we aan de Zuid-Afrikaanse grens. We zetten de auto bij de politiepost en gaan met ons paspoort naar de douane. De man heeft veel te typen, maar na een paar minuten krijgen we een stempel. We moeten nog even wachten bij de politiepost tot de man terug is met onze papieren van de auto. De achterklep moet open en daarna ook nog een zijportier, maar dan heeft de agent het wel gezien. We mogen verder door het hek. We staan nu voor de rivier de Limpopo. Een drie meter brede betonnen rand is hier de enige verbinding met Botswana. Als het water een halve meter hoger gestaan had, was de brug niet meer te zien geweest. Aan de andere kant van het water stappen we uit en lopen we het gebouw van de douane van Botswana binnen. In het boek zien we dat hier vandaag nog geen tien auto's de grens overgestoken zijn. We vullen een formuliertje in en krijgen een stempel in ons paspoort. Dan kunnen we verder onder de slagboom door. Al met al heeft dit ons een half uurtje gekost. We rijden verder over een gravelweg. Het is nu nog een uurtje rijden. We komen bijna niemand tegen. Als we er bijna zijn, moeten we de doorgaande gravelweg af. We volgen de smalle hobbelige weg in de richting van Molema chalets. Na vier kilometer komen we aan bij de receptie. We melden ons en er loopt iemand mee naar chalet nummer drie. We hebben een leuk klein huisje met een slaapkamer en badkamer. In de buurt van het chalet staat een gebouwtje, waarin een gezamenlijke keuken is en een overdekt terras. Het is flink warm hier; ruim boven de dertig graden. We zitten op 500 meter; dat is 500 meter lager dan gisteren. We hebben vandaag 390 km gereden en zijn in totaal 6 uur onderweg geweest.
We lopen eerst eens richting de rivier. De Limpopo is hier niet zo heel breed en omdat een stuk drooggevallen is, kunnen we een klein stukje door het zand lopen. Aan de andere kant van de grens zien we volop baboons lopen. Op onze veranda borrelen we wat. We hebben hier geen stroom en moeten het doen met de paraffinelamp. Als het donker geworden is, maakt Michiel de maaltijd. In de slaapkamer is het nog steeds erg warm. De bedden moeten we een beetje verschuiven om goed onder het muskietennet te kunnen liggen. Er loopt een flinke hagedis langs de dakrand heen en weer en hij piept alsof het een muis is.