Vandaag lopen we door het lavalandschap. Na een heerlijke maaltijd gaan we vroeg naar bed, omdat we vannacht de toppoging gaan wagen.
Vannacht is het niet echt koud geweest, ondanks de schitterende sterrenhemel, die we gisteravond zegen. Iets voor half zeven zijn we er uit en vlak daarna wordt de thee gebracht. Een goed begin van de dag.
Om zeven uur hebben we alle spullen gepakt. En omdat het ontbijt nog niet klaar is, pakken we ook alvast de tent in; het kan maar alvast gebeurd zijn. We beginnen het ontbijt met een apart soort pap, die we zelf moeten samenstellen. En dan natuurlijk weer toast, ei en allerlei zoet beleg.
Het is uiteindelijk bijna half negen als we weglopen voor de tocht van vandaag. We lopen door het lavalandschap. Lekker rustig tempo; schitterende omgeving. Elke keer drie kwartier lopen en een kwartier rusten. We gaan langzaam aan omhoog. Om half één hebben we een half uur lunchpauze. Het laatste uur komt de wind flink opzetten en wordt het fris. Gelukkig blijft het zonnetje schijnen.
We moeten nu toch wel flink omhoog. Het is afzien en we zijn blij als we onze tentjes zien staan. Het is hier wel net een camping; er staan een ontelbaar aantal tentjes. We staan een beetje afgelegen van de rest op een bergkam. Het waait zo hard, dat het bijna lijkt of de tentjes de lucht in gaan. Sommigen zoeken snel hun tentje op, anderen zitten lekker buiten in het zonnetje. Na een uurtje is er warm water. We gaan in de grote tent zitten en drinken soep en thee. En er is natuurlijk weer popcorn. Het is een komen en gaan van mensen in de tent, die de thee afwisselen met een tukje.
Het eten wordt rond de klok van zes opgediend; weer een heerlijke soep. En als hoofdgerecht hebben we vandaag spaghetti, macaroni en pittig gekruide groentesaus. Vandaag voor iedereen vegetarisch eten. Mgos heeft veel te veel gemaakt, maar hij wil dat we goed eten, voordat we een toppoging wagen. Ik eet niet zo veel om te voorkomen dat ik dadelijk weer ziek ben op de belangrijkste dag.
Het zonnetje blijft aan de hemel staan en pas rond zeven uur is de schitterende zonsondergang te bewonderen. Het waait nog steeds flink en dat maakt het erg koud. Al voor half acht liggen we in onze slaapzak, want voor je het weet is het half twaalf en dan moeten we er al weer uit. Ik kan de slaap niet vatten. Het tentje staat flink scheef en er liggen heel veel steen onder. Ik moet erg veel moeite doen om niet van mijn matje af te glijden. Verder lijkt het of elk moment de tent weg kan waaien; de wind gaat enorm te keer. Opeens is het doodstil en hoor ik in de verte een stuk ijs van de gletsjer afbreken.