We rijden vandaag naar Lesotho. We maken een tussenstop in Ladybrand. Aan het eind van de middag komen we bij de Malealea lodge aan.
We mogen vandaag uitslapen; we hebben pas om acht uur afgesproken voor het ontbijt. Ik heb heerlijk geslapen; Michiel is alleen van de hitte wakker geworden, omdat z'n elektrische deken op de hoogste stand stond. Het ontbijt verloopt vlotjes en we zitten al ruim voor negen uur in de bus. We zijn het terrein nog niet af of er roept iemand dat hij iets in de ijskast heeft laten staan. En dan blijken er nog twee mensen iets vergeten te zijn.
Als iedereen alles heeft, kunnen we echt weg. Nog geen tien minuten later rijden we het Nationaal Park uit. We rijden vandaag door een gebied dat dichter bevolkt is, dan dat we de afgelopen dagen gezien hebben. Er wordt veel aan veeteelt en akkerbouw gedaan. Om kwart voor elf rijden we Ladybrand binnen. In deze stad gaan we inkopen voor de komende dagen doen. Michiel en ik gaan samen de met reisleider de inkopen voor de twee lunches en één avondmaaltijd doen. We zijn hier bijna drie kwartier mee bezig, voordat we alles in het aanhangwagentje laden. Daarna lopen we nog een keer de supermarkt in en kopen we echte Zuid-Afrikaanse snacks en vruchtensap.
In het zonnetje eten we de heerlijke hapjes. We lopen langs de winkeltjes en internetten met het thuisfront. En dan is het wachten op de rest van de groep, die in een restaurant is gaan lunchen. Als we weer compleet zijn, rijden we langs het postkantoor om postzegels te kopen en de kaarten te posten.
Het is één uur als we wegrijden in de richting van Lesotho. Na nog geen half uur rijden, naderen we de grens. We gaan het gebouw binnen om een stempel van vertrek uit Zuid-Afrika te halen. We lopen nu verder naar de grenspost van Lesotho. Hier moeten we een immigratieformulier invullen en krijgen we een stempel in ons paspoort; een visum voor veertien dagen. Het is twee uur als we Lesotho binnen rijden en gelijk langs de hoofdstad Masuro komen.
Het is nu nog ongeveer twee uur rijden. De wegen zijn op zich prima geasfalteerd, soms wat hobbels. Het is duidelijk te zien dat Lesotho dichter bevolkt is. We rijden langs heel veel dorpjes. Bij een bord met de naam van onze lodge gaan we de geasfalteerde weg af en belanden we op een zandweg, die we zeven kilometer volgen.
Tijdens een fotostop neem ik foto's van een aantal kinderen. Ze zijn helemaal enthousiast, als ik ze het resultaat laat zien op het schermpje. De weg slingert een stukje omhoog; we gaan een pas van 2100 meter over en dalen dan een stukje af. Tegen vieren rijden we door de poort van de lodge. We komen weer op een schitterende locatie uit met allemaal kleine huisjes. We hebben een leuke slaapkamer met een tafel gemaakt van bierblikjes.
We lopen met een stel mensen een rondje over het terrein, maar veel verder kunnen we niet komen. Ik neem plaats op een muurtje vlak voor ons huisje met schitterend uitzicht op de bergen en de ondergaande zon. Michiel poolt met een aantal. Het wordt wel iets frisser, maar lang niet zo koud als gisteren, terwijl we hier toch ook op 1850 meter hoogte zitten.
Om half zes nemen we plaats op de witte stoelen, die bij de kampvuurcirkel staan. Het eerste half uur treedt er een plaatselijk jongerenkoor op; ze kunnen erg goed zingen. Het tweede half uur speelt een band op zelfgemaakte instrumenten. Om half zeven kunnen we aan tafel. Na het eten vertelt de reisleider wat ons de komende twee dagen tijdens de trektocht te wachten staat. We gaan onze spullen pakken en ik duik daarna onder het superdikke donzen dekbed en schrijf bij kaarslicht de laatste gebeurtenissen van de dag op. Michiel gaat bij de bar nog iets drinken, voordat om tien uur het licht uit gaat, omdat ze het aggregaat uitzetten.